Γενικές πληροφορίες
Η ιδέα της βασίλισσας της Μεγάλης Βρετανίας να έχει το δικαίωμα αρνησικυρίας όταν παρουσιάζεται με νόμο είναι μια ιδέα που είναι βουτηγμένη στην παράδοση και τη συζήτηση. Κατά παράδοση, ο μονάρχης μιας δεδομένης χώρας κατέχει την απόλυτη εξουσία στα νομοθετικά της όργανα — στην περίπτωση της Μεγάλης Βρετανίας, αυτό περιλαμβάνει τη Βουλή των Λόρδων και τη Βουλή των Κοινοτήτων. Αυτή η παραδοσιακά κρατούμενη μοναρχική εξουσία επί της νομοθεσίας στη Μεγάλη Βρετανία έχει σταδιακά υποχωρήσει κατά τη διάρκεια των αιώνων της ιστορίας της και είναι πλέον σε μεγάλο βαθμό τελετουργική.
Σύγχρονη Εφαρμογή
Λόγω του ρόλου της Βασίλισσας της Μεγάλης Βρετανίας ως συμβόλου του έθνους και του σεβασμού της για τις μακροχρόνιες παραδόσεις του βρετανικού κοινοβουλίου, η βασίλισσα διατηρεί κάποιο δικαίωμα να ασκήσει βέτο σε οποιονδήποτε προτεινόμενο νόμο. Ωστόσο, βάσει νόμου, η εξουσία της Βασίλισσας να ασκεί βέτο σε οποιονδήποτε παρουσιαζόμενο νόμο είναι περιορισμένη. Το δικαίωμα συναίνεσης για τη νομοθεσία ανήκει αποκλειστικά στη Βασίλισσα και μπορεί να ασκήσει το δικαίωμά της να ασκήσει βέτο σε οποιονδήποτε νόμο της παρουσιάζεται, αλλά στην πραγματικότητα, αυτό συμβαίνει σπάνια. Η πλειοψηφία της νομοθεσίας είτε εγκρίνεται είτε απορρίπτεται από τη Βουλή των Λόρδων και τη Βουλή των Κοινοτήτων και όχι από τη Βασίλισσα.
Κοινοβουλευτικοί Περιορισμοί
Στην εξαιρετικά απίθανη περίπτωση που η Βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας ασκήσει βέτο σε έναν προτεινόμενο νόμο που της υποβλήθηκε, δεν θα έχει καμία εξουσία για τυχόν περαιτέρω κοινοβουλευτικές επιπλοκές που ενδέχεται να προκύψουν ως αποτέλεσμα αυτής της απόφασης. Αυτό συμβαίνει γιατί σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες του αγγλικού δικαίου, δεν μπορεί να κάνει αλλαγές στο νομοσχέδιο, ούτε να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε συζήτηση σχετικά με προτεινόμενο νόμο. Η εξουσία της περιορίζεται είτε στην απόρριψη είτε στην έγκριση οποιουδήποτε νόμου που της παρουσιάζεται.
Πολιτικοί Influencers
Το δικαίωμα της Βασίλισσας να ασκεί βέτο στους νόμους είναι συνήθως μια προσεκτικά μελετημένη κίνηση και οποιαδήποτε απόφαση απόρριψης νόμου που της παρουσιάζεται συνήθως λαμβάνεται καλά από τους έμπειρους πολιτικούς της συμβούλους. Ως εκ τούτου, η Βασίλισσα δεν έχει την εξουσία να ασκήσει βέτο σε έναν προτεινόμενο νόμο σε μια κίνηση που μπορεί να έρχεται σε αντίθεση με τον σκοπό ή την πρόθεση του νομοσχεδίου. Είναι κρίσιμο, η βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας πρέπει να τηρήσει τις συμβουλές της τότε κυβέρνησης όσον αφορά τα μοναρχικά της καθήκοντα και οποιαδήποτε κίνηση απόρριψης ενός προτεινόμενου νόμου πρέπει να συμφωνηθεί από τις κορυφαίες πολιτικές προσωπικότητες της τρέχουσας κυβέρνησής της.
Προηγούμενη χρήση του βέτο
Κάθε περίπτωση της βασίλισσας της Μεγάλης Βρετανίας που χρησιμοποιεί το δικαίωμα αρνησικυρίας σε έναν προτεινόμενο νόμο είναι ιστορικά αξιοσημείωτη λόγω της σπανιότητάς του. Η πιο γνωστή περίπτωση της Βασίλισσας να ασκήσει βέτο σε έναν νόμο ήταν η απόρριψη του νομοσχεδίου του Κοινοβουλίου (αρ. 3) το 1945. Αυτό το νομοσχέδιο πρότεινε μια σημαντική επέκταση των εξουσιών στη Βουλή των Κοινοτήτων και αντιτάχθηκε τόσο από τη Βουλή των Λόρδων όσο και από τη μοναρχία εκείνη την εποχή. Αυτό το βέτο σηματοδότησε την κορύφωση της συνταγματικής κρίσης και τελικά διακυβεύτηκε με τη Βουλή των Κοινοτήτων που ψήφισε αργότερα ένα νομοσχέδιο που περιείχε μια τροποποιημένη έκδοση του αρχικού.
Κοινή γνώμη
Ο ρόλος της Βασίλισσας της Μεγάλης Βρετανίας είναι πηγή μεγάλης συζήτησης και λόγου στη δημόσια αρένα. Είναι ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο όταν πρόκειται για τον ρόλο της στη νομοθετική διαδικασία. Αν και η εξουσία ή το δικαίωμα αρνησικυρίας σε έναν νόμο ανήκει στην επαρχία της Αυτού Μεγαλειότητας της Βασίλισσας, πολλοί από το βρετανικό κοινό πιστεύουν ότι ο ρόλος της στη νομοθετική διαδικασία είναι ξεπερασμένος και θα πρέπει να αναθεωρηθεί ώστε να αντικατοπτρίζει την εγκαθίδρυση μιας συνταγματικά δημοκρατικής κοινωνίας.
Πολιτικές Επιπτώσεις
Η χρήση της βασιλικής εξουσίας της Βασίλισσας για να ασκήσει βέτο σε έναν νόμο, εάν ασκηθεί, θα έχει πολλαπλές πολιτικές επιπτώσεις. Αυτή η σχεδιαζόμενη ενέργεια θα περιόριζε τον παραδοσιακό ρόλο της μοναρχίας και την αντίθεση στις δημοκρατικές αρχές της βρετανικής κυβέρνησης. Η κίνηση θα μπορούσε ενδεχομένως να στέψει τη βασίλισσα ως ένα δυσμενές και αντιδημοκρατικό σύμβολο σε όλο τον κόσμο.
Βασιλικό προνόμιο
Τελικά, η απόφαση να ασκήσει βέτο σε έναν προτεινόμενο νόμο που υποβλήθηκε στη βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας ανήκει στην απόλυτη διακριτική της ευχέρεια. Αυτό το δικαίωμα, γνωστό ως Βασιλικό Προνόμιο, είναι μια παράδοση που χρονολογείται από αιώνες και παρόλο που μπορεί σπάνια —αν ποτέ— να ασκείται στη σύγχρονη κοινωνία, εξακολουθεί να αποτελεί νόμιμο δικαίωμα. Η ικανότητα της Βασίλισσας να ασκεί βέτο σε έναν νόμο δεν είναι απόλυτη εξουσία, αλλά νομική, που έχει τις ρίζες της στις μακροχρόνιες παραδόσεις της βρετανικής μοναρχίας.
Προοπτικές εμπειρογνωμόνων
Επιφανείς αρχές της νομικής αδελφότητας είναι της γνώμης ότι η πιθανότητα η βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας να ανακαλέσει έναν προτεινόμενο νόμο είναι πρακτικά ανύπαρκτη. Σύμφωνα με τους νομικούς εμπειρογνώμονες, η Βασίλισσα δεν έχει κανένα κίνητρο ή κίνητρο να ασκήσει αυτό το προνόμιο, απλώς κατέχει το δικαίωμα να το κάνει λόγω παράδοσης και συνήθειας. Με αυτόν τον τρόπο η βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας, ενώ κατέχει νόμιμο δικαίωμα και έχει τη δυνατότητα να ασκεί βέτο σε έναν νόμο, είναι στην πραγματικότητα πολύ απίθανο να κάνει ποτέ χρήση αυτής της εξουσίας.
Ανάλυση & Insights
Η βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας έχει το νόμιμο δικαίωμα αρνησικυρίας σε κάθε νομοθεσία που της παρουσιάζεται. Ωστόσο, λόγω της σταδιακά μειωμένης εξουσίας της μοναρχίας στο βρετανικό κοινοβούλιο και της ολοένα και πιο δημοκρατικής φύσης του βρετανικού συστήματος διακυβέρνησης, το δικαίωμα αρνησικυρίας είναι πιθανό να παραμείνει σε μεγάλο βαθμό αδοκίμαστο. Αυτή η παράδοση είναι απίθανο να ασκηθεί στο άμεσο μέλλον, καθώς επί του παρόντος δεν υπάρχει σαφές κίνητρο ή επιθυμία μεταξύ των δημοσίων ή νομικών αρχών να πιέσουν για τη χρήση του βασιλικού προνομίου για βέτο σε έναν νόμο.
Συνταγματικές Επιπτώσεις
Το σύνταγμα της Μεγάλης Βρετανίας είναι η κατεξοχήν πηγή νόμου και εξουσίας, και οποιαδήποτε πιθανή κίνηση από τη βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας να ασκήσει βέτο σε έναν προτεινόμενο νόμο που είχε ήδη υποβληθεί, συζητηθεί και ψηφιστεί στη Βουλή των Κοινοτήτων και στη Βουλή των Λόρδων. είναι μια κίνηση βαθιά ριζωμένη σε συνταγματικές επιπτώσεις. Μια τέτοια ενέργεια θα προκαλούσε αναμφίβολα μια δύσκολη συνταγματική κρίση και θα οδηγούσε σε μια καταιγίδα συζητήσεων και συζητήσεων σχετικά με τα μοντέλα διακυβέρνησης στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Διεθνείς επιπτώσεις
Το χρονοδιάγραμμα οποιασδήποτε απόφασης από τη βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας να ασκήσει βέτο σε έναν προτεινόμενο νόμο θα μπορούσε να έχει σημαντικές διεθνείς επιπτώσεις. Δεδομένου του γεγονότος ότι το έθνος είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλων διεθνών οργανισμών που βασίζονται στη συνέχιση των διεθνών συνθηκών και συμφωνιών, οποιαδήποτε τέτοια κίνηση από τη βασίλισσα θα μπορούσε να θεωρηθεί ως προδοσία των ευθυνών της Μεγάλης Βρετανίας έναντι των συμμάχων της. διεθνής εταίρος.
Θεωρητικές Επιπτώσεις
Είναι αδύνατο να προβλεφθούν οι πλήρεις θεωρητικές συνέπειες του βέτο από τη βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας σε έναν προτεινόμενο νόμο. Θεωρητικά, είναι πιθανό μια τέτοια κίνηση να οδηγήσει σε μια σημαντική αλλαγή στη δυναμική της εξουσίας μεταξύ του νομοθετικού και του μοναρχικού συστήματος και θα μπορούσε ενδεχομένως να οδηγήσει σε ερωτήματα σχετικά με τον ρόλο της μοναρχίας στον σύγχρονο κόσμο. Αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρά ερωτήματα σχετικά με τον σκοπό της μοναρχίας και τη συνεχιζόμενη συνάφειά της στη σύγχρονη κοινωνία.
Ιστορική Κληρονομιά
Εάν η βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας ασκήσει το δικαίωμά της να ασκήσει βέτο σε έναν προτεινόμενο νόμο, θα αποτελούσε μια σημαντική στιγμή στη βρετανική νομική ιστορία. Ιστορικά, η Αγγλία είναι εδώ και πολύ καιρό ένα έθνος νόμων και η ιδέα ενός μονάρχη που ανατρέπει έναν νόμο που είχε ήδη εγκριθεί από τα δύο Σώματα του Κοινοβουλίου θα σηματοδοτούσε μια σημαντική αλλαγή στον ρόλο της μοναρχίας στην Αγγλία. Αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η ώθηση για μεγάλες αλλαγές στο μέλλον του βρετανικού πολιτικού συστήματος τα επόμενα χρόνια.
