Οι εντάσεις του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου τερματίστηκαν τελικά το 1945 όταν οι Συμμαχικές Δυνάμεις σχημάτισαν τα Ηνωμένα Έθνη. Μετά την παράδοση της Ναζιστικής Γερμανίας, οι Συμμαχικές Δυνάμεις- ή «Μεγάλες Τρεις», όπως ήταν γνωστές, είχαν έναν άνευ προηγουμένου ρόλο στις ειρηνευτικές συνομιλίες που είχαν σκοπό να καθορίσουν τη μοίρα μιας μεταπολεμικής Ευρώπης.
Όσον αφορά την κυριαρχία των ειρηνευτικών συνομιλιών από τρία πιο ισχυρά και ισχυρότερα έθνη στον κόσμο, ξεχωρίζουν η Γερμανία, η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία. Καθεμία από αυτές τις χώρες έπαιξε αναπόσπαστο ρόλο στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και, ως εκ τούτου, τους ανατέθηκε το καθήκον να αποφασίσουν πώς θα μοιάζει ο κόσμος στη συνέχεια, όπου θα δοθεί σε όλους μια ευκαιρία για ένα καλύτερο μέλλον.
Οι Συμμαχικές Δυνάμεις πρωτοστάτησαν στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις και οι τρεις μεγάλες χώρες ήταν στο επίκεντρο όλων. Τον Αύγουστο του 1945, οι Συμμαχικές Δυνάμεις φιλοξένησαν τη Διάσκεψη του Πότσνταμ, στην οποία συμμετείχαν οι Πρωθυπουργοί της Γαλλίας, της Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς και της Σοβιετικής Ένωσης, που αντικατέστησαν τη Γερμανία. Η διάσκεψη επρόκειτο να αποφασίσει για τη μοίρα της Ευρώπης – από τη διαίρεση της Γερμανίας και την υπογραφή της Συμφωνίας του Πότσνταμ έως τη διαπραγμάτευση των επανορθώσεων από τη Γερμανία σε άλλα έθνη.
Οι τρεις μεγάλες χώρες έπαιξαν επίσης κρίσιμο ρόλο στη σύνταξη της μεταπολεμικής Ευρωπαϊκής Τάξης, η οποία περιελάμβανε τη δημιουργία του Οργανισμού της Συνθήκης του Βορείου Ατλαντικού, του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Επιπλέον, ο ρόλος αυτών των μεγάλων δυνάμεων στη διαμόρφωση ενός προτύπου για τα ανθρώπινα δικαιώματα ήταν καθοριστικός. Ως αποτέλεσμα, συντάχθηκαν και συμφωνήθηκαν η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και άλλα διεθνή πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Οι Τρεις Μεγάλοι έπαιξαν επίσης καθοριστικό ρόλο στην καθιέρωση της Δίκης της Νυρεμβέργης. Προκειμένου να διασφαλιστεί η απονομή της δικαιοσύνης, αυτές οι τρεις δυνάμεις ενώθηκαν για να κατηγορήσουν ηγετικά μέλη του ναζιστικού καθεστώτος για εγκλήματα πολέμου, και αυτό σηματοδότησε την αρχή της μεταπολεμικής εποχής της διεθνούς δικαιοσύνης.
Ο βασικός αντίκτυπος που είχαν οι Τρεις Μεγάλοι στις ειρηνευτικές συνομιλίες ήταν η ενοποίηση νόμων και κανονισμών που θα βοηθούσαν στη δημιουργία ενός πιο ειρηνικού και δίκαιου κόσμου. Οι πιθανότητες επιτυχίας τους εντάθηκαν λόγω του σχηματισμού των Ηνωμένων Εθνών, του ΝΑΤΟ και άλλων διεθνών ομάδων που βοήθησαν στη δημιουργία μιας πιο ολοκληρωμένης κατανόησης της διεθνούς τάξης και των ευθυνών τους απέναντί της.
Ο ρόλος των Ηνωμένων Εθνών
Τα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ) ιδρύθηκαν το 1945 με στόχο τη διατήρηση της ειρήνης και της ασφάλειας. Τα Ηνωμένα Έθνη εργάστηκαν σε συνεργασία με τους Τρεις Μεγάλους για τη σύνταξη ορισμένων ψηφισμάτων, όπως η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η Σύμβαση για τη Γενοκτονία. Αυτά τα διεθνή νομικά έγγραφα, μαζί με τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, αποτέλεσαν τη βάση της παγκόσμιας διακυβέρνησης και της προώθησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Τα Ηνωμένα Έθνη είχαν σημαντική επιρροή στον τρόπο με τον οποίο διεξήχθησαν οι συνομιλίες. Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, αποτελούμενο από τα πέντε μόνιμα μέλη (τα τρία μεγάλα συν τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Σοβιετική Ένωση) ήταν υπεύθυνο για τη διατήρηση της ειρήνης και είχε την εξουσία να αναλαμβάνει δράση κατά των μελών της διεθνούς κοινότητας σε περίπτωση παραβίασης της ειρήνης . Αυτό το Συμβούλιο είχε επίσης την εξουσία να επικυρώσει οποιαδήποτε συνθήκη εγκρινόταν από τη Συνέλευση, και οι Τρεις Μεγάλοι έπαιξαν σημαντικό ρόλο για να διασφαλίσουν ότι οι επιχειρήσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ διεξήχθησαν ομαλά.
Η υπογραφή των Συνθηκών
Ένα από τα πιο σημαντικά καθήκοντα των Τριών Μεγάλων χωρών κατά τη μεταπολεμική περίοδο ήταν η σύναψη πολλών ιστορικών συνθηκών ειρήνης. Η Συμφωνία του Πότσνταμ είδε τους Σύμμαχους να χωρίζουν τη Γερμανία σε τέσσερις διαφορετικές ζώνες, με κάθε έθνος να παίρνει τον έλεγχο μιας περιοχής. Υπεγράφη η συνθήκη ειρήνης με την Ιαπωνία, η οποία επιβάλλει τους όρους της άνευ όρων παράδοσης των ιαπωνικών δυνάμεων.
Επιπλέον, έγιναν συμφωνίες μεταξύ των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι σχέσεις μεταξύ τους θα παραμείνουν ειρηνικές. Οι Συνθήκες Ειρήνης των Παρισίων του 1947 ήταν οι σημαντικότερες συμφωνίες αυτού του είδους. Χρησιμοποίησαν τη δημιουργία μιας νέας σχέσης μεταξύ των Συμμάχων Δυνάμεων, με κάθε κράτος να συμφωνεί να σέβεται την κυριαρχία του άλλου και το αποτέλεσμα ήταν η αποστρατικοποίηση των ηττημένων εθνών.
Οικονομικές Συνέπειες
Ο ρόλος των Τριών Μεγάλων Εθνών επεκτάθηκε πέρα από τη διαπραγμάτευση των συνθηκών ειρήνης και είχαν ανεξίτηλη επιρροή στην παγκόσμια οικονομική τάξη. Οι Τρεις Μεγάλοι, και πιο συγκεκριμένα, οι Συμμαχικές Δυνάμεις, συνεργάστηκαν για να δημιουργήσουν μια νέα οικονομική δομή που θα ήταν επωφελής για όλα τα έθνη.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Τρεις Μεγάλοι πραγματοποίησαν μια σύνοδο κορυφής στο Μπρέτον Γουντς του Νιου Χάμσαϊρ το 1944. Η σύνοδος σηματοδότησε την εγκαθίδρυση της πρώτης διεθνούς νομισματικής τάξης. Υποσχέθηκε σταθερότητα συναλλαγματικών ισοτιμιών και χρήση του δολαρίου ΗΠΑ ως κύριου νομίσματος, ενώ ίδρυσε επίσης το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα.
Η υπογραφή της Συμφωνίας του Πότσνταμ είχε επίσης σημαντικό αντίκτυπο στις οικονομικές σχέσεις, με τη Γερμανία να είναι το κύριο επίκεντρο της προσοχής των Τριών Μεγάλων. Η συμφωνία ίδρυσε το Συμβούλιο Επανόρθωσης με τη Γαλλία, τη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες στο τιμόνι, το οποίο ήταν υπεύθυνο για τον καθορισμό του ποσού που θα λάμβανε κάθε χώρα ως αποζημίωση για τις απώλειες κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Γενιά σύγκρουσης
Αν και οι τρεις μεγάλοι είχαν σίγουρα θετικό αντίκτυπο στον μεταπολεμικό κόσμο, οι ενέργειες και οι πολιτικές τους δεν ήρθαν χωρίς κριτική. Οι τρεις μεγάλοι κατηγορήθηκαν ότι τρέφουν ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες καθώς ήταν υπεύθυνοι για την επιβολή των σκληρών μέτρων επανόρθωσης που επιβλήθηκαν στη Γερμανία μετά τον πόλεμο.
Επιπλέον, οι Τρεις Μεγάλοι θεωρήθηκε ότι χρησιμοποιούν το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για να επιβάλουν τις δικές τους ατζέντες, χωρίς να συμβουλεύονται άλλα έθνη που επηρεάστηκαν. Αυτό ήταν ιδιαίτερα αισθητό στην περίπτωση του Πολέμου της Κορέας, όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρετανία φάνηκε να τάσσονται στο πλευρό της Δημοκρατίας της Κορέας χωρίς την έγκριση της παγκόσμιας κοινότητας.
Συνολικά, οι πολιτικές των Τριών Μεγάλων συνέβαλαν πράγματι στη δημιουργία σύγκρουσης, καθώς ήταν σαφές ότι ήταν πρόθυμοι να θέσουν τα δικά τους συμφέροντα πάνω από αυτά της διεθνούς κοινότητας.
Κληρονομιά
Ο ρόλος των Τριών Μεγάλων στις ειρηνευτικές συνομιλίες και στη διαμόρφωση διεθνών προτύπων δικαιοσύνης και ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί. Οι ενέργειές τους επέτρεψαν τη δημιουργία μιας πιο δίκαιης και ανοιχτής παγκόσμιας τάξης, και είναι αναμφίβολα η κληρονομιά τους που επηρεάζει ακόμη και σήμερα τις διεθνείς σχέσεις.
Οι Τρεις Μεγάλοι βοήθησαν επίσης στη θέσπιση διεθνών νόμων και κανονισμών που ήταν απαραίτητοι για τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια. Οι Δίκη της Νυρεμβέργης, η Συμφωνία του Πότσνταμ, οι Συνθήκες Ειρήνης του Παρισιού, η Σύνοδος Κορυφής του Μπρέτον Γουντς και τα Ηνωμένα Έθνη είναι όλα μακροχρόνια μνημεία της επιρροής των Τριών Μεγάλων.
Επιπλέον, οι Τρεις Μεγάλοι επηρέασαν επίσης τις οικονομικές σχέσεις και πολιτικές, με κοινούς οικονομικούς στόχους της μεταπολεμικής εποχής που καθιέρωσαν οι Συμμαχικές Δυνάμεις, όπως η οικονομική ενδυνάμωση και η προώθηση της κοινωνικής και οικονομικής ισότητας.
Ο ρόλος των μικρότερων εθνών
Αν και οι Τρεις Μεγάλοι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στις ειρηνευτικές συνομιλίες, θα ήταν λάθος να υπονοηθεί ότι η επιρροή τους ήταν αδιαμφισβήτητη. Οι ρόλοι των μικρότερων εθνών στις ειρηνευτικές συνομιλίες δεν μπορούν να παραβλεφθούν, καθώς είχαν επίσης αντίκτυπο στον μεταπολεμικό κόσμο.
Τα σχέδια των Τριών Μεγάλων για τις ειρηνευτικές συνομιλίες υπόκεινταν πάντα στην έγκριση των μικρότερων εθνών και οι απόψεις τους λαμβάνονταν πάντα υπόψη. Μεγάλο μέρος της νομοθεσίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα και άλλων ειρηνευτικών συνθηκών έχουν διαμορφωθεί από τις φωνές εθνών όπως η Πολωνία, το Βέλγιο, η Δανία και η Νορβηγία.
Ο σχηματισμός των Ηνωμένων Εθνών ήταν επίσης καθοριστικός στο να επιτραπεί στα μικρότερα έθνη να κάνουν τη φωνή τους να ακουστεί. Ο ΟΗΕ έδωσε σε όλες τις χώρες μια πλατφόρμα για να εκφράσουν τις απόψεις τους και να διασφαλίσουν ότι τα συμφέροντά τους εκπροσωπούνται.
Επιπλέον, τα μικρότερα έθνη προσπάθησαν επίσης να αμφισβητήσουν την εξουσία των Τριών Μεγάλων. Η ποικιλόμορφη σειρά προοπτικών που πρόσφεραν οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής και της Ασίας, όλα συνέβαλαν στη διαμόρφωση της μεταπολεμικής εποχής.
Διεθνής Ανταπόκριση
Η παγκόσμια αντίδραση στις ειρηνευτικές συνομιλίες ήταν γενικά θετική. Η ατζέντα των Τριών Μεγάλων για την οικοδόμηση ενός καλύτερου και πιο ειρηνικού κόσμου αγκαλιάστηκε από πολλά έθνη και θεωρήθηκε ως απαραίτητο βήμα προς μια πιο αποτελεσματική και δίκαιη παγκόσμια τάξη πραγμάτων.
Ο σχηματισμός διεθνών οργανισμών όπως τα Ηνωμένα Έθνη και το ΝΑΤΟ, καθώς και η έγκριση των παγκόσμιων προτύπων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, έγινε ευπρόσδεκτη από τον κόσμο και επαινεθεί ο ρόλος των Τριών Μεγάλων σε αυτές τις πρωτοβουλίες.
Η ίδρυση της Δίκης της Νυρεμβέργης σηματοδότησε ένα σημαντικό βήμα προς τη διεθνή δικαιοσύνη και οι προσπάθειες των Τριών Μεγάλων σε αυτό το θέμα εγκωμιάστηκαν από τη διεθνή κοινότητα.
Τέλος, η κίνηση προς ένα πιο δίκαιο διεθνές οικονομικό σύστημα θεωρήθηκε θετικά και οι τρεις μεγάλοι θεωρήθηκαν καθοριστικοί για την επιτυχία τέτοιων πρωτοβουλιών.
αντεπιχειρήματα
Παρά τη γενικά θετική ανταπόκριση, υπήρξαν ορισμένες επικρίσεις για τον τρόπο με τον οποίο οι τρεις μεγάλοι διεξήγαγαν τις ειρηνευτικές συνομιλίες. Πολλοί επικριτές κατηγόρησαν τις Συμμαχικές Δυνάμεις ότι επιβάλλουν τις δικές τους ατζέντες σε άλλες χώρες, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις απόψεις άλλων χωρών.
Ομοίως, πολλά μικρότερα έθνη ένιωσαν ότι οι φωνές τους δεν ακούγονταν. Οι Τρεις Μεγάλοι θεωρήθηκε ότι κρίνουν τη μοίρα άλλων εθνών χωρίς να λαμβάνουν τις απαραίτητες προφυλάξεις για να διασφαλίσουν ότι τα συμφέροντά τους προστατεύονται.
Επιπλέον, υπήρχαν ανησυχίες ότι οι αποφάσεις των Τριών Μεγάλων θα μπορούσαν να επηρεαστούν από τις δικές τους ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες. Προτάθηκε ότι οι πολιτικές τους θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε περαιτέρω αδικίες και, σε ορισμένες ακραίες περιπτώσεις, υποταγή άλλων εθνών.
Επιπτώσεις στην Παγκόσμια Τάξη
Παρά αυτές τις επικρίσεις, είναι αναμφισβήτητο ότι οι ειρηνευτικές συνομιλίες του 1945-47 είχαν βαθύ αντίκτυπο στην παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Οι διαπραγματεύσεις που διεξήχθησαν από τους Τρεις Μεγάλους ήταν επιτυχείς στη δημιουργία ενός πιο ανοιχτού και δίκαιου κόσμου και η κληρονομιά τους εξακολουθεί να αντηχεί μέχρι σήμερα.
Το μεταπολεμικό νομικό και θεσμικό πλαίσιο, που διαμορφώθηκε από τους Τρεις Μεγάλους, υπήρξε ουσιαστικό για τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας. Τα Ηνωμένα Έθνη, το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση εξακολουθούν να εργάζονται ενεργά προς την κατεύθυνση και την επίτευξη των στόχων του οράματος των Τριών Μεγάλων για έναν πιο δίκαιο και ειρηνικό κόσμο.
Οι Τρεις Μεγάλοι συνέβαλαν επίσης στη θέσπιση ενός ευρέος φάσματος παγκόσμιων προτύπων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, και αυτό συνέβαλε καθοριστικά στην προστασία των δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων παντού.
Ο ρόλος του Μεγάλου
